بررسی عوامل فردی، سازمانی و محیطی بر ماندگاری پزشکان خانواده در دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان

از مهمترین عوامل در اجرای صحیح برنامه پزشک خانواده روستایی برای افزایش دسترسی عادلانه افراد جامعه به خدمات سلامت، ماندگاری پزشکان در این برنامه می باشد. پژوهش حاضر با هدف تعیین عوامل فردی، سازمانی و محیطی بر ماندگاری پزشکان خانواده در دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان سال 1397 انجام گردید.

مطالعه توصیفی تحلیلی حاضر به صورت تمام شماری در میان پزشکان خانواده  فعال (از سال 1392 تا سال 1396) در برنامه پزشک خانواده روستایی شهر رفسنجان انجام گردید. ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه طراحی شده توسط کارشناسان با تجربه در برنامه پزشک خانواده بود که در 3 بخش عوامل فردی، سازمانی و محیطی طراحی گردید. روایی و پایایی پرسشنامه با آلفای کرونباخ 0/86 مورد تایید قرار گرفت. تحلیل داده ها به کمک نرم افزار SPSS16 و با استفاده از آزمون های آماری مجذور کای و رگرسیون لجستیک انجام گردید.

 53 نفر (84 درصد) از پزشکان شرکت کننده زن و 10 نفر (16 درصد) مرد بودند. میانگین سنی آنان 32/62 سال و میانگین سابقه همکاری آنان 36/83 ماه بود. بین علاقه مندی به ادامه تحصیل در مقطع تخصص، متاهل نبودن، استفاده از بیتوته و علاقه مندی به انجام کار انتفاعی با عدم ماندگاری پزشکان رابطه آماری معنی داری مشاهده گردید (0/05 > p). رگرسیون لجستیک میزان علاقه مندی پزشکان به ادامه تحصیل را به عنوان مهمترین عامل در عدم ماندگاری پزشکان نشان داد.

 درصورتی که تمهیداتی برای تامین نیازهای آموزشی و اسکان مناسب پزشکان در نظر گرفته شود، پزشکان برای همکاری در برنامه پزشک خانواده، علاقه مندی بیشتری خواهند داشت.