تاثیر نوع کفش و حمل بار بر فعالیت الکترومیوگرافی عضلات اندام تحتانی هنگام بالا رفتن و پایین آمدن از پله

گام برداری روی پله یک تکلیف حرکتی ضروری در زندگی روزانه است که در آن افراد در معرض نیروهای ضربه ای مکرر هستند. هدف این پژوهش ارزیابی شدت فعالیت عضلات اندام تحتانی مردان جوان سالم با استفاده از EMG حین بالا رفتن و پایین آمدن از پله با کفش های متفاوت و حمل بار بود. 

 9 مرد با دامنه سنی 26/3±94/25 سال و میانگین قد 174±7.4 سانتی متر و وزن 25/95±8/70  انتخاب شدند. چهار پله طراحی شد و فعالیت الکترومیوگرافی عضلات اندام تحتانی (دو عضله در ناحیه خلف ساق پا و سه عضله از گروه عضلات چهار سر ران) سمت راست بدن با استفاده از دستگاه EMG 16 کاناله 300 MA حین بالا رفتن و پایین آمدن از پله اندازه گیری شد. این آزمون ها در دو حالت با و بدون حمل بار انجام شد. اندازه بار به میزان 15درصد وزن بدن بود که درون جعبه ای به شکل مکعب مستطیل قرار داده شد. سه حالت پوشش پا شامل بدون کفش، با کفش ورزشی و کفش رسمی در نظر گرفته شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون Repeated measure در سطح معنی داری 05/0>P استفاده شد.

 یافته ها نشان داد که عامل بار، اثر معنی داری در شدت فعالیت عضلات دارد. شدت فعالیت عضلات در بالا رفتن از پله بیشتر از پایین آمدن است. در پایین آمدن از پله شدت فعالیت عضله پهن داخلی از عضله پهن خارجی و راست قدامی بیشتر است که باعث کشش بیشتر کشکک به سمت داخل شده و در درازمدت ساییدگی غضروف داخلی مفصل کشککی رانی را به همراه دارد.

 نتایج نشان می دهد بالا رفتن از پله فشار بیشتری روی مفاصل مچ پا و زانو وارد می کند. هنگام حمل بار روی پله استفاده از کفش مناسب تا حدود زیادی می تواند از شدت فعالیت عضله کاسته و خستگی را به تعویق بیندازد. بنابراین توصیه می شود افراد مبتلا به ساییدگی غضروف کشککی رانی داخلی تا جای ممکن، از پله استفاده نکنند.