اصول و راهکارهای طراحی ساختارهای میان افزا به مثابه محرک توسعه بافت های تاریخی

با گذشت زمان و فرسوده شدن بافت های تاریخی، موجودیت و یکپارچگی آنها در اثر تخریب بافت، ساخت وسازهای جدید غیراصولی در زمین های خالی درون آن و توسعه غیراصولی شهرها مورد تهدید قرار گرفته است. طراحی بنای میان افزا، با در نظر گرفتن اصول و الگوهای موجود در زمینه، ضمن حفظ ارزش های بافت تاریخی به حیات مجدد آن کمک نموده و همچنین این ساختارها می توانند در راستای تسریع توسعه بافت قدیمی عمل نمایند. هدف این مقاله دستیابی به راهکارهایی به منظور طراحی بناهای جدید در زمین های خالی به منظور بازیابی یکپارچگی کالبدی و عملکردی بافت تاریخی است. پژوهش حاضر با استفاده از روش کیفی و راهبرد تحلیل محتوای حاصل از تعاریف مرتبط با موضوع و نظریات موجود در مورد اصول طراحی میان افزا و چگونگی تاثیر آن به عنوان محرک توسعه و استنتاج حاصل از آن، سعی در تدوین الگویی مفهومی برای طراحی میان افزا و در ارتباط با نقش و اهمیت آن در بافت تاریخی به عنوان محرک توسعه دارد. اصول و راهکارهای پیشنهادی در همه موارد ثابت نیستند، ولی جامع بوده و می توانند خود را با ویژگی های زمینه تطبیق داده و در موقعیت های متنوع مورد استفاده قرار بگیرند. در این راستا ابتدا تعاریف مرتبط با موضوع بیان شده اند، سپس ارزش و اصالت، مدیریت تغییر، یکپارچگی و انسجام، زیبایی، پیوستگی و کاربری به عنوان اصول کلی برای طراحی میان افزا و ابعاد اقتصادی، زیبایی و کالبدی، زیرساخت ها، اجتماعی و کاربری در طراحی بنای محرک توسعه تبیین شده اند و در انتها، راهکارهایی با عنوان ساختار شهری، دانه بندی، تراکم و کاربری، مقیاس، شکل، مصالح و جزییات، منظر، نماها و نشانه ها و توسعه تاریخی به منظور طراحی ساختار میان افزا و همچنین ابعاد مختلف اجتماعی، کالبدی، کاربری، اقتصادی و زیرساخت ها برای طراحی بنای جدید به مثابه محرک توسعه در بافت تاریخی از این اصول استنتاج شده اند.