جستاری در باب اصالت و «ازآن خودسازی» در آفرینش آثار هنرهای تجسمی

آفرینش اثر هنری توسط هنرمند و والایی پیدایش یک اثر یگانه، سبب شده اندیشه، همواره در پی یافتن میزان اصالت و اعتبار هنر خلق شده باشد. در بازه زمانی پیدایش مدرنیسم این سنجه ها دستخوش تغییرات چشمگیری شدند و تغییر اندیشه و نگاه هنرمندان سبب شد تا هنرمند به عنوان یک مولف مفاهیمی چون هنر غیربازنمایانه، انتزاع ، هنر مفهومی را در آثار خود به نمایش بگذارد. با ظهور عصر پسامدرن و ارجاع دهی برون متنی، مبحث بینامتنیت، در نقد ادبی و هنری برای توضیح و تبیین آن مطرح شد و خوانش جدید از یک اثر هنری با عنوان «ازآن خودسازی1» مورد توجه هنر پست مدرن قرار گرفت. از زمان آغاز این دوره، تفاوت ازآن خودسازی در هنر و سرقت هنری و چگونگی ارزیابی اصالت یک اثر که به شیوه ازآن خودسازی خلق شده است، از جمله مباحث چالش برانگیز ارزش گذاری آثار هنری بوده است. این جستار در پی آن است تا با بررسی شاخص های ازآن خودسازی و میزان اصالت آثار هنری تجسمی خلق شده طی فرآیند پست مدرن به کارکرد و تاثیر آن بپردازد و برای پاسخ به این پرسش که ازآن خودسازی، تا چه اندازه با سنجه های اصالت در تقابل یا همسو است، بکوشد. این پژوهش از نوع نظری و بنیادین می باشد و اطلاعات مورد نیاز با روش کتابخانه ای گردآوری شده است. اصالت آثار هنری با تکیه بر روش ازآن خودسازی در دوران پسامدرن و بینامتنیت حاکم بر آن، شاخصه یگانگی در تعیین اصالت اثر کاربردی ندارد اما اصالت فکری و ارزش تامل هنرمند، برای سنجش اصالت اثر هنری با شیوه ازآن خودسازی مدنظر قرار می گیرد.