پیش بینی خودکارآمدی زنان مبتلا به سرطان سینه بر اساس کیفیت زندگی، جهت گیری مذهبی، تاب آوری، اضطراب مرگ، سرسختی روانشناختی و حمایت اجتماعی ادراک شده

هدف پژوهش حاضر، بررسی رگرسیون برای پیش بینی خودکارآمدی زنان مبتلا به سرطان سینه بر اساس کیفیت زندگی، جهت گیری مذهبی، تاب آوری، اضطراب مرگ، سرسختی روانشناختی و حمایت اجتماعی ادراک شده است. روش پژوهش توصیفی و از نوع رگرسیون بود. جامعه ی آماری در این پژوهش شامل کلیه بیماران مبتلا به سرطان پستان مراجعه کننده به انستیتو کانسر بیمارستان های امام خمینی و میلاد تهران در سال 1397 بودند. برای انتخاب نمونه مورد پژوهش از روش نمونه گیری هدفمند استفاده شد، به این صورت که از بین بیماران مبتلا به سرطان پستان 300 نفر براساس ملاک های ورود و خروج پژوهش به عنوان گروه نمونه انتخاب شد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه خودکارآمدی عمومی شرر و همکاران (1982)، پرسشنامه حمایت اجتماعی ادراک شده چند بعدی زیمت و همکاران (1989)، پرسشنامه جهت گیری مذهبی آلپورت (1967)، پرسشنامه سرسختی روانشناختی کوباسا (1979)، مقیاس اضطراب مرگ تمپلر (1970)، پرسشنامه تاب آوری کونور-دیویدسون (2003) و مقیاس کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (1996) بودند. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل رگرسیون استفاده شد. نتایج تحلیل داده ها نشان داد عوامل کیفیت زندگی، جهت گیری مذهبی، تاب آوری، اضطراب مرگ، سرسختی روانشناختی و حمایت اجتماعی ادراک شده 21 درصد توانایی پیش بینی خودکارآمدی را دارند. عوامل کیفیت زندگی، تاب آوری، سرسختی روانشناختی و حمایت اجتماعی با خودکارآمدی در سطح 5 درصد رابطه ی مثبت معنادار دارند و مثبت بودن این ضرایب در واقع نشان دهنده این است که با افزایش این عوامل، میزان خودکارآمدی افزایش می یابد (p<0.05). همچنین اضطراب مرگ با خودکارآمدی رابطه منفی معنادار دارد (p<0.05).