نقش سازمان های مردم نهاد در توسعه حق بر سلامت

با بروز مفهوم حکمرانی خوب، سازمان های مردم نهاد (سمن ها) که بخشی از جامعه مدنی به شمار می آیند، به عنوان یکی از بازیگران غیر دولتی عرصه حکمرانی ظاهر گردیدند. ناتوانی دولت ها در انجام تکالیف و تامین حقوق بنیادین افراد و گرایش به محدودکردن نقش دولت باعث گردید این سازمان ها به عنوان نیروی کمکی دولت در سه زمینه قانونگذاری، اجرایی و قضایی نقش آفرینی کنند. هدف نوشتار پیش رو «بررسی نقش سازمان های مردم نهاد در توسعه حق بر سلامت در ایران» می باشد. نتایج این تحقیق که بر اساس روش کتابخانه ای و با مراجعه به کتب، مقالات و متون قانونی انجام شده است، نشان می دهد موانعی بر سر راه مشارکت سمن ها در حوزه حق بر سلامت وجود دارد که از جمله مهم ترین آن ها نبود فرهنگ مشارکت در میان مردم در جهت فعال سازی و تقویت نیروی سمن ها و دیگری نبود راه کارهای مشخص قانونی در خصوص نحوه فعالیت و استفاده از پتانسیل این نهاد می باشد که نیازمند آموزش از سوی دولت و نهادهای متولی برای ایجاد فرهنگ مشارکت در میان مردم و تدوین قوانین و مقررات در جهت پیش بینی ساز و کارهای مشخص اجرایی برای استفاده از ظرفیت این نهادها می باشد.