کارایی اقتصادی حقوق طب انتقال خون

طب انتقال خون که از مرحله گرفتن خون از دهنده تا مراحل پس از تزریق خون به گیرنده و مراقبت های بعدی از وی را شامل می شود، به عنوان یکی از نوین ترین راه های درمانی در پزشکی مدرن در دنیا مطرح شده است که هر روزه با روشن شدن ابعاد جدیدی از کاربردهای درمانی و دارویی آن، با ابهام، اجمال و خلاهای فقهی، حقوقی و اخلاقی بیشتری در این زمینه مواجه می شویم و یکی از مهم ترین چالش ها، ارزشگذاری خدمات انتقال خون از سوی سازمان انتقال خون به عنوان تنها مرجع ذی صلاح برای تهیه، تولید و توزیع خون در ایران می باشد که به دلیل حرمت و ممنوعیت خرید و فروش خون و به خصوص مرتبط بودن آن با بحث کرامت انسانی و نظم عمومی مورد توجه و مداقه حقوقدانان و فقها قرار گرفته است. از این جهت، رویکرد کشورهای مختلف برای تهیه خون و فرآورده های خونی مورد نیاز با توجه به کمبود خون و لزوم ایمنی و سلامت آن متفاوت بوده و ابعاد مختلف واگذاری خون به خصوص بعد اخلاقی، به جهت سودآوری و در نتیجه کالاانگاری آن و آثار طب انتقال خون به جهت عدم تهیه، تولید، توزیع و انتقال خون سالم همراه با رعایت استانداردهای لازم در روند انتقال خون، مورد مناقشه قرار گرفته است. از طرفی لازمه جبران و مدیریت کمبود خون و فرآورده های آن از سوی سازمان انتقال خون به عنوان تنها مرجع ذی صلاح برای تهیه، تولید و توزیع خون در کشور، ارایه خدمات انتقال خون ایمن و سالم است که با وجود هزینه هنگفت این خدمات و همچنین ضرورت مدیریت تولید، تهیه و توزیع خون سالم، تعرفه گذاری این خدمات با استناد به همان نظم عمومی و مشروعیت مبتنی بر ضرورت قابل توجیه است، مشروط بر این که اولا این خدمات بیمه شوند؛ ثانیا ارزشگذاری این خدمات دستاویزی برای کالا انگاری و تجارت خون و فرآورده های آن نگردد.