آثار شکل فیزیکی خوراک و تراکم پرنده در قفس بر عملکرد، کیفیت تخم مرغ و الگوی تولید ‏مرغ های تخم گذار

تعداد 384 قطعه مرغ تخم گذار سویه شیور در سن 50 هفتگی انتخاب و در قالب طرح بلوک کامل تصادفی به صورت یک آزمایش فاکتوریل 2×3 شامل دو عامل شکل خوراک (آردی و پلت) و تراکم (3، 4 و 5 قطعه مرغ تخم گذار در هر قفس) برای مدت 10 هفته استفاده شدند. صفات عملکردی مرغ به مدت 10 هفته و کیفی تخم مرغ در هفته 10 آزمایش اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که اثر اصلی خوراک پلت نسبت به آردی در 5 هفته اول آزمایش سبب افزایش وزن تخم مرغ (05/0<p) و در طول 10 هفته موجب افزایش وزن تخم مرغ و کاهش خوراک مصرفی و ضریب تبدیل غذایی مرغ ها شد (01/0<p). در زمینه اثر اصلی تراکم، در 5 هفته اول با افزایش تراکم از 3 به 4 و 5، مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذایی و در 10 هفته با افزایش تراکم از 3 به 5، درصد تولید تخم مرغ و مصرف خوراک مرغ ها کاهش یافت. تغییرات وزن مرغ تحت تاثیر تراکم، شکل خوراک (01/0<p) و اثر متقابل این دو عامل قرار داشت (05/0<p). اثر اصلی تراکم گله بر وزن مخصوص تخم مرغ در گروه با تراکم 3 نسبت به تراکم 4 به طور معنی داری بیشتر بود (05/0<p). در تیمارهای با خوراک پلت و تراکم بالا میزان تخم گذاری در صبح کاهش یافت (01/0<p). نتایج نشان داد اثر افزایش تراکم مرغ در کاهش مصرف خوراک فقط در جیره های آردی قابل مشاهده است و استفاده از شکل پلت نسبت به شکل آردی ضریب تبدیل خوراک را به طور معنی داری کاهش داد.