ارزیابی عملکرد سیستم حمل و نقل مترو با استفاده از تکنیک های اقتصاد مهندسی و تحلیل پوششی داده با رویکرد توسعه حمل و نقل پایدار (مطالعه موردی: کلان شهر تهران)

حمل ونقل پایداربه عنوان یکی ازعوامل اصلی و تاثیرگذار بر شرایط و ویژگی های اقتصادی،اجتماعی و زیست محیطی جامعه،میتواند درجریان تغییر،تحول و تکامل هر جامعه ای مورد استفاده قرارگیرد.مترو (قطار شهری) در شبکه حمل و نقل شهری به صورت پاک ، سالم ، سریع و ایمن  نقش انکار ناپذیری در حل مسایل اقتصادی ، اجتماعی و زیست محیطی ناشی از معضل ترافیک دارد. دراین پژوهش خطوط متروی کلانشهر تهران با رویکرد پایداری حمل و نقل توسط 8 شاخص هزینه و 6 شاخص منفعت و  در مجموع 14 شاخص مورد بررسی قرارگرفت. به منظور تحلیل داده ها و ارزیابی عملکرد خطوط مترو در ابتدا از روش های اقتصاد مهندسی؛ نسبت منفعت به هزینه BCR، ارزش هم ارز یکنواخت سالانه EUAW و ارزش فعلی خالص NPW، خطوط 1 تا 5 مترو کلانشهر تهران مورد ارزیابی قرار گرفت. سپس از روش تحلیل پوششی داده ها (DEA) که میزان کارایی واحد های کارا (خطوط مترو) را نشان می دهد، به عنوان روشی مکمل و جهت قابلیت اطمینان بیشتر به جهت تحلیل نتایج خطوط مترو استفاده گردید. نتایج این پژوهش نشان داد که خط 2 متروی تهران به عنوان پایدارترین خط از نظر مجموع شاخص های اقتصادی ، اجتماعی و زیست محیطی قرارگرفته و خط 3 کمترین میزان پایداری را دارا می باشد.همچنین توسط تحلیل پوششی داده ها (DEA) مشخص گردید خطوط 1،2،4،5 از لحاظ ارزیابی عملکرد مورد قبول و خط 3 قابل قبول نمی باشد، خط 3 در ارزیابی به هر دو روش دارای غیر قابل قبول ترین خط از منظر پایداری عملکرد در حمل و نقل می باشد.