اثر سه روش تجویز باکترین دوگانه استرپتوکوکوزیس/ لاکتوکوکوزیس بر ایمنی اختصاصی و بیان ژن های IL-6 و IgM در ماهی قزل آلای رنگین کمان

در این مطالعه اثر تجویز واکسن (باکترین) دو گانه استرپتوکوکوزیس/لاکتوکوکوزیس به سه روش خوراکی، تزریقی و غوطه وری در ماهی قزل آلای رنگین کمان بر بیان دو ژن مرتبط با ایمنی (IL-6 و IgM) ارزیابی شد. به این منظور 600 قطعه ماهی (1/2±14 گرم) به چهار تیمار، هر تیمار در سه تکرار به صورت زیر تقسیم شدند: تیمار تجویز خوراکی حاوی CFU/g108 از باکترین دوگانه (Streptococcus iniae و Lactococcus garvieae)، تیمار تزریقی (تزریق داخل صفاقی باکترین دوگانه به مقدار CFU/mL109)، تیمار غوطه وری (حمام دو دقیقه ای در سوسپانسیون باکترین دوگانه به مقدار CFU/mL109) و تیمار شاهد بدون تجویز باکترین. ماهی ها به مدت دو ماه در شرایط مشابه تغذیه و نگهداری شدند. در روزهای صفر، 20، 40 و 60 عیار پادتن سرمی به روش الایزا، و میزان بیان دو ژن ایمنی IL-6 و IgM در کلیه قدامی ماهی ها با استفاده از تکنیک کمی با روش qRT-PCR ارزیابی شد. سپس تیمارها در روز 60 آزمایش با هر دو باکتری به طور جداگانه مواجهه داده شدند و تلفات بین تیمارها مقایسه شد. نتایج نشان داد که تلفات بعد از مواجهه تیمار باکترین تزریقی در مورد S. iniae و L. garvieae به ترتیب 10±20 و 77/5±67/26، در روش خوراکی 10±30/56 و 10±70/57 و در غوطه وری 63/7±50 و 63/5±33/43 بود. عیار پادتن در برابر هر دو باکترین در تیمار تزریقی به طور معنی داری نسبت به تیمارهای دیگر افزایش داشت (05/0P<). میزان بیان هر دو ژن در تیمارهای واکسینه شده به طور معنی داری نسبت به تیمار  شاهد افزایش نشان داد (05/0P<) و بیشترین بیان مربوط به تیمار تزریقی بود. به طور کلی می توان نتیجه گرفت که میزان محافظت، عیار پادتن و میزان بیان هر دو ژن ایمنی در تیمار باکترین تزریقی از روش های دیگر بالاتر بود، ولی با توجه به ارجحیت های روش غوطه وری و خوراکی نسبت به روش تزریقی، انجام پژوهش های بیشتر در بهبود کارایی این روش ها توصیه می شود.