تتغییرات آستانه بی هوازی در فازهای مختلف چرخه قاعدگی: تاثیر انتخاب سوبسترای مصرفی

نوسانات هورمونی چرخه قاعدگی معمولا با تغییر در عملکرد ورزشی همراه است. هدف از تحقیق حاضر، مطالعه تاثیر مراحل مختلف چرخه  قاعدگی بر عملکرد هوازی، انتخاب سوبسترای مصرفی و  شاخصهای فیزیولوژیکی معادل با آستانه بی هوازی در زنان فعال شهر کرمان بود.

دوازده زن فعال با چرخه قاعدگی منظم در تحقیق شرکت کردند. آزمودنی ها دو آزمون  فزآینده استاندارد را در اواسط مرحله لوتیال و فولیکولار خود تا سرحد واماندگی انجام دادند. درخلال آزمون گازهای تنفسی بطور نفس به نفس جمع آوری شد. آستانه بی هوازی (افزایش ناگهانی در معادله تهویه ای اکسیژن(VE/VO2))،  نقاط Fatmax و cross over (با استفاده از مقادیر RER) تعیین و ضربان قلب و اکسیژن مصرفی معادل با آنها استخراج و این متغیر ها بین مراحل مختلف قاعدگی بوسیله آزمون t  زوجی باهم مقایسه شدند.

سطوح استرادیول و پروژسترون در مرحله لوتیال بطور معنی دار از مرحله فولیکولار بالاتر بود (05/0>P). اکسیژن مصرفی (میلی لیتر در کیلو گرم وزن بدن در دقیقه) معادل با آستانه بی هوازی (فولیکولار 3/3±8/30 ، لوتیال 1/2±6/34)، نقطه Fatmax (فولیکولار 6/1±2/16 لوتیال 7/1±1/19) و نقطه)  Cross overفولیکولار 3/3±18و لوتیال5/4±8/21) بود و بین دو مرحله تفاوت معنادار داشت (همه (05/0>P)). وقوع زمانی  Cross over در مرحله فولیکولار و لوتیال به ترتیب در ثانیه 72±200 و 67±230 بود و تفاوت بین دو مرحله معنی دار بود (05/0>P). 

بطور کلی، تحقیق حاضر نشان داد که مقادیر متفاوت هورمون های جنسی ممکن است سبب بهبود آستانه بی هوازی گردیده که به نظر می رسد این کار را از طریق تغییر سوبسترای مصرفی به سمت چربی در شدت های زیر آستانه بی هوازی انجام می دهد.