مقایسه دو روش آموزش هوش هیجانی و انگیزش تحصیلی بر روی التزام تحصیلی و خرده مقیاس های آن در دانشجویان پسر رشته عربی دانشگاه فرهنگیان خوزستان

هدف پژوهش حاضر تعیین تاثیر و مقایسه آموزش هوش هیجانی و انگیزش تحصیلی بر التزام تحصیلی دانشجویان رشته عربی است. این پژوهش به شیوه آزمایشی و با دو گروه آزمایشی و یک گروه گواه و طرح پیش آزمون-پس آزمون اجرا شد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانشجویان پسر رشته عربی دانشگاه فرهنگیان استان خوزستان می باشد. نمونه این پژوهش شامل 78 نفر (16 نفر گروه آزمایشی اول، 16 نفر گروه آزمایش دوم و 16 نفر گروه گواه) می باشد. در مرحله اول از دو گروه آزمایش و گروه گواه پیش آزمون اجرا گردید، و سپس مداخله برای گروه آزمایشی اول شامل 10 جلسه آموزش هوش هیجانی و برای گروه آزمایشی دوم که شامل 14 جلسه آموزش انگیزش تحصیلی بود ارایه گردید. پس از مداخله اطلاعات توسط مقیاس های التزام تحصیلی مورد بررسی قرار گرفت. داده های پژوهشی به کمک آزمون مانکوواریانس چند متغیری تحلیل شدند. نتایج تحلیل مانکووا چند متغیری و کوواریانس نشان داد که مقایسه آموزش هوش هیجانی و آموزش انگیزش تحصیلی در التزام تحصیلی و خرده مقیاس های آن (در نمره کلی التزام تحصیلی و خرده مقیاس شناختی آن) تاثیر معناداری نشد، ولی در خرده مقیاس رفتاری و عاطفی معنی دار شد، همچنین می توان نتیجه گرفت که مقایسه آموزش هوش هیجانی و آموزش انگیزش تحصیلی (هر کدام به تنهایی با گروه گواه) بر روی متغیرهای وابسته، تاثیر معنی دار را نشان دادند.