انتقال معنای متن طی روند ویرایش

چاپ مقاله برای محققانی که انگلیسی زبان اول آنها نیست همواره مشکلاتی را پیش روی آنان قرار میدهد. نویسندگان هر مقاله معمولا پس از ارسال مقاله خود نظرات مختلفی را از طرف داوران در خصوص کیفیت نگارش انگلیسی متن خود دریافت می کنند. یکی از چالشها در این خصوص به نحوه مدیریت پیوستگی مطالب و گذار بین آنها توسط نویسنده بر میگردد. تحقیق پیش رو با استفاده از چهارچوبی مبتنی بر زبانشناسی نقشگرای نظام بنیاد هلیدی، به بررسی تفاوت متون ویرایش شده نهایی با همان دسته از متون به هنگام ارسال به مجلات و قبل از ویرایش می پردازد. با توجه به بررسی های انجام شده بر روی اصلاحات صورت گرفته در متون پیکره، تصور میشود استفاده زیاد از آغازگر یا تم نشاندار به میزان قابل توجهی در پیوستگی و انسجام متن و در نتیجه در پیش برد استدلال نویسنده نقش ایفا میکند. این کار باعث میشود نوشتاری نسبتا ناپخته و غیرقابل چاپ به یک نسخه خوش ساخت و پخته از همان نوشتار تبدیل شود. در عین حال باید گفت انجام این کار اقدامی ضروری، هر چند ناکافی، در راستای چاپ مقاله است.