اثر لینالول بر فعالیت آنزیم گلی اوکسیلاز-1 و شاخص های مختلف گلیکه در موش های دیابتی نوع دو

افزایش قندخون با کاهش فعالیت گلی اوکسیلاز-1 و افزایش شاخص های گلیکه، استرس اکسیداتیو و التهابی در بروز دیابت نوع دو و اختلالات عروقی دیابتی نقش دارد. با توجه به اثر مفید لینالول بر متابولیسم گلوکز در مدل های حیوانی دیابت، هدف از این مطالعه بررسی اثر لینالول بر فعالیت گلی اوکسیلاز-1 و شاخص های مختلف گلیکه، استرس اکسیداتیو و التهابی در موش های دیابتی نوع دو است.

 در این مطالعه تجربی، دیابت نوع دو در موش ها به وسیله ترکیب نیکوتینامید و استرپتوزوسین (210 و mg/kg 55) القا شد. گروه های تحت مطالعه (10 موش در هر گروه) شامل گروه های کنترل، دیابتی بدون تیمار و دیابتی تحت تیمار لینالول بودند. گروه دیابتی تحت تیمار، روزانه به مدت دوماه از طریق گاواژ به میزانmg/kg 25 لینالول دریافت کردند. قندخون ناشتا، شاخص مقاومت انسولین، پروفایل لیپیدی، فعالیت گلی اوکسیلاز-1 و شاخص های گلیکه (آلبومین گلیکه، متیل گلی اوکسال و ترکیبات نهایی گلیکه پیشرفته)، استرس اکسیداتیو (محصولات اکسیداسیون پیشرفته پروتئین ها، مالون دی آلدیید و LDL اکسیده) و التهابی (اینترلوکین- β1) و همچنین شاخص های اختلال عملکردی کلیوی (کراتینین سرم و دفع پروتئین ادرار24 ساعته) اندازه گیری شدند.

 تیمار بر میزان قند ناشتای سرم، مقاومت انسولین، اختلالات لیپیدی، شاخص های گلیکه، استرس اکسیداتیو و التهابی و همچنین شاخص های اختلال عملکرد کلیوی موش های دیابتی اثر کاهنده و بر فعالیت گلی اوکسیلاز-1 اثر افزاینده داشت (001/0<p).

لینالول با افزایش فعالیت گلی اوکسیلاز-1 و ویژگی های آنتی اکسیدانتی، ضد گلیکه و ضد التهابی و همچنین بهبود متابولیسم گلوکز و لیپید، توان کاهش خطر بروز اختلالات عروقی دیابت را دارد.