ارزیابی نانوالیاف الکتروریسی شده آنتی اکسیدانی در مواجهه پوستی با استرس اکسیداتیو

برخی از مواجهه های پوستی شغلی منجر به ایجاد رادیکال های آزاد اکسیژن می شود که با افزایش ریسک آسیب های پوستی همراه است. بنابراین، امکان حفاظت از پوست در برابر استرس اکسیداتیو ایجاد شده امری ضروری است. اخیرا برخی مطالعات انجام شده امکان استفاده از جایگزین هایی نوین همچون نانوالیاف برای حفاظت از پوست را معرفی کرده اند. این مطالعه با هدف امکان استفاده از نانوالیاف ژلاتین/پلی کاپرولاکتون/ ویتامین E به عنوان یک لایه حفاظتی آنتی کسیدانی به منظور حفاظت از پوست در مواجهه های شغلی انجام شد.

 ویتامین E از طریق روش الکتروریسی در نانوالیاف ژلاتین/ پلی کاپرولاکتون بارگذاری شد. قطر الیاف و مشخصه های شیمیایی آن با استفاده از آنالیز عکس های SEM و FTIR تعیین گردید. چسبندگی و تکثیر سلول های فیبروبلاست بر روی نانوالیاف توسط آزمون MTT بررسی شد. در نهایت کاربردپذیری نانوالیاف در مواجهه با استرس اکسیداتیو توسط مدل آنتی اکسیدانی ترت بوتیل هیدروپراکسید مورد سنجش قرار گرفت.

قطر نانوالیاف با افزایش مقدار ویتامین E کاهش یافت. کشت سلول های فیبروبلاست بر روی نانوالیاف نشان داد که افزودن ویتامین E به نانوالیاف باعث اتصال و تکثیر بیش تر سلول ها می شود. نانوالیاف حاوی ماده آنتی اکسیدانی در مواجهه با رادیکال های آزاد به طور معناداری (001/0P<) بقاء و تکثیر سلول های پوست را حفظ کردند.

یافته های مطالعه حاضر نشان داد که نانوالیاف ژلاتین/ پلی کاپرولاکتون/ ویتامین E می توانند کاندیدای مناسبی برای حفاظت از سلامت کارگران به عنوان یک رویکرد جدید حفاظتی در مواجهه پوستی در برابر استرس اکسیداتیو باشند.