رابطه دینداری با رضایت از زندگی در بین دانشجویان دختر و پسر دانشگاه فرهنگیان یاسوج در سال 96-1395

هدف از این پژوهش بررسی رابطه دینداری با رضایت از زندگی در بین دانشجویان دانشگاه فرهنگیان یاسوج می باشد. در این راستا پرسش هایی مطرح گردید که عبارتند از: دینداری چه رابطه ای با رضایت از زندگی دارد؟ کدام یک از ابعاد دینداری با رضایت از زندگی رابطه قوی تری دارد؟ پژوهش حاضر از نوع پیمایش می باشد. برای انجام این پژوهش 172 نفر از دانشجویان دانشگاه فرهنگیان یاسوج به صورت تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند و همه دانشجویان ابزار های مورد نظر را تکمیل نمودند. در این تحقیق از پرسشنامه معبد و مقیاس رضایت از زندگی استفاده شد . داده ها به وسیله نرم افزار spss تحلیل و از آزمون های همبستگی، رگرسیون، کولموگروف اسمیرنف، آزمونt  استفاده شد. تحلیل های بدست آمده نشان داد که بین میزان دینداری و میزان رضایت از زندگی به میزان 0.22 همبستگی مثبت وجود دارد. همچنین   بررسی ابعاد مختلف دینداری نشان داد که  بین میزان رعایت واجبات دینی و میزان رضایت از زندگی به میزان 0.18 همبستگی مثبت وجود دارد. از سوی دیگر بین میزان رعایت مستحبات دینی و میزان رضایت از زندگی به میزان 0.23 همبستگی مثبتی وجود دارد و این میزان همبستگی در سطح خطای پنج درصد معنی دار است، همچنین بین میزان بهره گیری از دین در تصمیم گیری زندگی و میزان رضایت از زندگی به میزان 0.19 همبستگی مثبت وجود داشته و این میزان همبستگی در سطح خطای پنج درصد معنی دار است پس بین ابعاد مختلف دینداری و میزان رضایت از زندگی رابطه وجود دارد. بررسی داده ها نشان داد که از میان سه بعد نگرش مذهبی، بعد انجام واجبات می تواند تغییرات رضایت از زندگی را پیش بینی کند. نتایج بازگو کننده ی این مطلب است که علاوه بر انجام واجبات، که بیشتر بعد فردی دین اسلام است، دخالت دادن دین در تصمیم گیری ها و انتخاب ها که بیشتر بعد اجتماعی است، رضایت از زندگی را تحت تاثیر قرار می دهد.