ارزیابی شاخص های سرمایه اجتماعی و ارتباط آن با توسعه یافتگی مناطق شهری (نمونه موردی محلات سرتپوله، شالمان و غفور شهر سنندج)

سرمایه اجتماعی مفهومی است که با تاکید بر ارزش شبکه های اجتماعی، عنصر اساسی توسعه شناخته می شود. در این پژوهش، شاخص های سرمایه اجتماعی و رابطه آن ها با توسعه یافتگی محلات شهری و نیز متغیرهای زمینه ای همچون سن، جنسیت، تحصیلات و غیره بررسی و ارزیابی شده اند. این مطالعه با روش تحقیق از نوع مطالعه میدانی- پیمایشی با استفاده از تکنیک پرسشنامه ای اونیکس و بولن انجام شده است و تحلیل داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون صورت گرفته است. یافته های پژوهش حاکی از آن است که مولفه های سرمایه اجتماعی در محله سنتی بیشتر از محله های توسعه یافته است که مهمترین علل آن عبارتند از: غیربومی بودن، تحصیلات عالیه دانشگاهی و ماهیت هسته ای و جدا از هم خانواده ها در محله های مدرن و توسعه یافته سنندج. این عوامل منجر به گسستن از تعلقات سنتی و کاهش سرمایه اجتماعی در محله های توسعه یافته شده اند. همچنین متغیرهایی زمینه ای با تعلقات سنتی همچون وضعیت تاهل، تعداد اعضای خانوار و محل تولد با افزایش و تقویت مولفه های سرمایه اجتماعی ارتباطی مستقیم دارند.