امکان سنجی پرورش میگوی وانامی (Litopenaeus vannamei) در هرزآب شور در مقایسه با آب دریای خزر

در این تحقیق، اثر استفاده از هرزآب شور در مقایسه با آب دریای خزر بر کیفیت آب، پارامترهای تولیدی و متابولیکی میگوی وانامی در شرایط آزمایشگاهی شد. میگوها با میانگین وزن 09/0± 38/1 گرم و طول 30/0± 12/7 سانتی متر در 18 مخزن با حجم آبگیری 50 لیتر (6 تیمار آزمایشی و هر یک با 3 تکرار) به مدت 30 روز پرورش یافتند. تیمارهای آزمایشی میگو شامل دو محیط پرورش (هرز آب: W و دریا: S) و سه تراکم ذخیره سازی (L، M و H شامل 15، 30 و 45 میگو در هر مخزن) بودند. ضریب تبدیل غذایی با افزایش تراکم به طور معنی داری افزایش یافت، اما پارامترهای رشد (وزن نهایی، افزایش وزن و نرخ رشد ویژه)، تفاوت معنی داری بین گروه های مختلف (آب و تراکم) وجود نداشت. با افزایش تراکم ذخیره سازی غلظت آمونیاک، نیترات و فسفات افزایش یافت. فعالیت گلوکز، پروتئین و هموسیانین در تیمارهای WH و WM در مقایسه با دیگر تیمارها به طور معنی داری افزایش یافت. فعالیت آسپارتات آمینوترانسفراز (AST) و آلانین آمینوترانسفراز (ALT) در تیمار SH به طور معنی داری بیشتر بود. به طورکلی، نتایج این تحقیق نشان داد که پرورش میگوی وانامی در هرزآب شور با تراکم متوسط در شرایط آزمایشگاهی امکان پذیر است.