اثربخشی آموزش مهارتهای زندگی بر مهارتهای مقابله‌ای مادران و‌ علائم اختلال بی-اعتنایی مقابله ای کودکان خانواده های نظامی

یکی از مهم ترین مفاهیم در حوزه فرزندپروری مشکلات رفتاری کودک است و تاثیر آن بر روابط والد-کودک قابل توجه است.  هدف پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی برنامه مهارتهای زندگی بر مهارتهای مقابله ای مادران و علایم اختلال بی اعتنایی مقابله ای دانش آموزان خانواده های نظامی است.

طرح پژوهش حاضر، نیمه تجربی با پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل بود. از بین خانواده های شاغل نظامی شهر تبریز در سال 1396، 40 نفر از والدین دارای کودکان 6 الی 8 ساله که با استفاده از مصاحبه تشخیصی، دارای تشخیص اختلال بی اعتنایی براساسDSM-5 به صورت در دسترس انتخاب و بصورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی، مهارتهای مقابله لازاروس و علایم مرضی کودک، ابزارهای این مطالعه در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون بودند و بر اساس نتایج پیش آزمون مادران گروه آزمایش در 8 جلسه 45 دقیقه ای برنامه مهارتهای زندگی شرکت نمودند.  داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS18، آزمونهای آماری تی مستقل، آنکوا و مانکوا تحلیل شدند.

نتایج تحلیل نشان داد آموزش مادران موجب افزایش مهارت های جستجوی حمایت اجتماعی، مسئولیت پذیری، حل مدبرانه مساله، ارزیابی مجدد مثبت و کاهش مهارت های مقابله ای رویارویی گر، دوری گزینی، خوشتن داری، گریز- اجتناب مادران و علایم اختلال بی اعتنایی مقابله ای دانش آموزان شده است (001/0=p) که حاکی از اثربخشی این روش آموزشی است.

نتایج این مطالعه نشان می دهد آموزش  مهارتهای زندگی منجر به بهبود مهارت های مقابله ای مادران در ارتباط با فرزندانشان شده و این روش بر کاهش مشکلات رفتاری کودکان تاثیر مطلوبی دارد. از این رو، پژوهشگر این روش درمانی را بر روی مشکلات کودک-والد پیشنهاد می کند.