سلول های بنیادی مزانشیمی: میانکنش با سلول های ایمنی و ویژگی های سرکوب تعدیل ایمنی

در سال های اخیر، سلول های بنیادی مزانشیمی توجه بسیاری را در حیطه پزشکی بازساختی به خود جلب کرده اند. تمایز به دودمان های سلولی مختلف، ایمنی زایی اندک و به ویژه فعالیت ضد التهابی و سرکوب کننده/ تعدیل کننده سیستم ایمنی در این سلول ها، از مهم ترین علل توجه محققین به آن ها بوده است.

مواد و روش ها:

در این مقاله مروری پس از جمع آوری بیش از 150 مقاله، به بررسی جامع فعالیت های ضد التهابی و سرکوب کننده/ تعدیل کننده سیستم ایمنی سلول های بنیادی مزانشیمی و پتانسیل درمانی آن ها پرداخته شد.

یافته ها:

سلول های بنیادی مزانشیمی با ریخت شناسی شبه فیبروبلاستی، از منابع مختلفی هم چون مغز استخوان، بافت چربی، ماهیچه اسکلتی، ژله وارتون، بند ناف، جفت و مایع آمنیوتیک به دست می آیند. عملکرد سرکوب/ تعدیل کنندگی سلول های بنیادی مزانشیمی به واسطه اثر مهاری آن ها بر روی سلول های سیستم ایمنی ذاتی و اکتسابی اعمال می شود. چنین عملکردی ناشی از ارتباطات این سلول ها با سلول های ایمنی به صورت تماس مستقیم سلول - سلول و یا به واسطه عوامل ترشحی پاراکراین می باشد. مجموعه این ترشحات یا سکرتوم این سلول ها شامل اجزای مختلفی هم چون عوامل رشد، سایتوکاین ها، کموکاین ها، واسطه های ضد التهابی و اگزوزوم ها است. بسیاری از مطالعه های درون تنی در مدل های حیوانی، توانایی باز ساخت و ترمیم سلول های بنیادی مزانشیمی در بافت ها را اغلب به جای ویژگی تکثیری، ناشی از عملکرد سرکوب/ تعدیل کنندگی آن ها توسط همین عوامل ترشحی می دانند.

درک ساز و کارهای تعامل این سلول ها با عوامل سیستم ایمنی می تواند در استفاده از آن ها به عنوان یک رویکرد درمانی امید بخش در آینده در رابطه با بیماری های ایمونولوژیک و هم چنین در زمینه پزشکی بازساختی موثر باشد.