بررسی وضعیت استرس پرستاران بخش های مراقبت ویژه بیمارستان های شهر تهران، سال 1398

استرس شغلی پرستاران خصوصا در بخش های ویژه می تواند کیفیت کاری آن ها را تحت تاثیر قرار دهد. بنابراین مطالعه حاضر باهدف بررسی وضعیت استرس پرستاران بخش های مراقبت ویژه بیمارستان های شهر تهران انجام شد.

این پژوهش یک مطالعه توصیفی-مقطعی است که در سال 1398 انجام شد. در این مطالعه 5 بیمارستان دانشگاهی شهر تهران که دارای بخش های مراقبت ویژه بودند به روش تصادفی ساده انتخاب شدند، سپس تمام پرستاران شاغل در بخش های مراقبت ویژه که واجد شرایط بودند و رضایت آگاهانه به شرکت در پژوهش داشتند به صورت سرشماری و به تعداد 235 نفر موردبررسی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از پرسشنامه های جمعیت شناختی و مقیاس استرس توسعه یافته پرستاران (ENSS) جمع آوری و با استفاده از روش های آمار توصیفی و تحلیلی با نرم افزار 23 SPSS تجزیه و تحلیل شد.

نتایج نشان داد میزان استرس پرستاران در حد متوسط (58/29±45/138) می باشد. بیشترین میزان استرس به ترتیب به زیر مقیاس ²حجم کاری ((37/98±23/55)، ²مشکلات در ارتباط با سرپرستاران و مدیران ((34/21±22/50)، ²مرگ و مردن ((34/78±23/49) و کم ترین میزان استرس به زیرمقیاس ²تبعیض ((15/59±28/29) مربوط بود. از میان مشخصات جمعیت شناختی، متغیر سن با میزان استرس رابطه آماری معنی داری را نشان داد (021/0= p) به طوری که گروه سنی بیشتر از 35 سال نمره استرس بالاتری داشتند (89/26±28/143).

 با توجه به نتایج مطالعه حاضر، مدیریت صحیح جهت کاهش حجم کاری پرستاران، کاهش مشکلات پرستاران در ارتباط با سرپرستاران و مدیران و همچنین آموزش راهکارهایی برای کاهش استرس در مواجهه با مرگ بیماران ضروری به نظر می رسد.