آزمون مدلی برای تبیین شادکامی بر اساس سازگاری زناشویی و رضایت از زندگی: نقش واسطه ای بخشش

شادکامی یکی از مهم ترین عواملی است که موجب استحکام و پایداری رابطه زناشویی می شود. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش واسطه ای بخشش در رابطه بین سازگاری زناشویی، رضایت از زندگی و شادکامی بود. طرح پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. نمونه پژوهش حاضر 300 دانشجوی متاهل (170 زن و 130 مرد) دانشگاه آزاد واحد پیشوا بودند. از شرکت کنندگان پژوهش درخواست شد برای جمع آوری داده ها، پرسشنامه های سازگاری زناشویی اسپانیر (DAS)، بخشش ری (FS)، رضایت از زندگی دینر (SWLS) و شادکامی آکسفورد (OHQ) را تکمیل کنند. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که سازگاری زناشویی، رضایت از زندگی و بخشش با شادکامی رابطه معنادار دارد. نتایج حاصل از مدل معادلات ساختاری نشان داد سازگاری زناشویی، رضایت از زندگی و بخشش اثرات مستقیم مثبت و معناداری بر شادکامی و نیز سازگاری زناشویی و رضایت از زندگی اثرات مستقیم مثبت و معنی داری بر بخشش دارد. همچنین نتایج مشخص ساخت دو متغیر سازگاری زناشویی و رضایت از زندگی اثرات غیرمستقیم مثبت و معنی داری بر شادکامی دارند. یافته های به دست آمده از پژوهش حاضر به تفصیل مورد بحث قرار گرفتند.