تاثیر مواجه با محرک مبهم در ظرفیت حافظه کاری و سرعت واکنش در مبتلایان به اختلال استرس پس از سانحه

اختلال استرس پس از سانحه با مشکلات شناختی و هیجانی متعددی توامان است. مطالعات فراتحلیلی نشان داده اند که حافظه کاری و سرعت پردازش دو مولفه مجزا با اندازه اثر بالا در بررسی نواقص شناختی مبتلایان به اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) هستند. در این مطالعه این دو مولفه با استفاده از تکلیف ظرفیت حافظه کاری که مورد بررسی قرار گرفته تا تصویر کاملتری از مشکلات شناختی این اختلال بدست دهد.

در این مطالعه 20 مبتلا به PTSD ناشی از تصادف، 15 شرکت کننده درگیر در تصادفات جاده ای بدون علایم اختلال استرس پس از سانحه و 15 نفر فردی که در طول عمر خود با تصادف شدید رانندگی مواجه نشده بودند به صورت در دسترس و با استفاده از تبلیغات در فضای مجازی انتخاب و پس از انجام مصاحبه تشخیصی مورد ارزیابی حافظه و سرعت پردازش قرار گرفتند. در این مطالعه از مصاحبه ساختار یافته بر اساس DSM-5، مقیاس خودسنجی تاثیر رویداد ها، پرسشنامه علایم روانپزشکی هاپکینز و تکلیف ظرفیت حافظه کاری دیداری برای بررسی علایم اختلال PTSD و افسردگی و ارزیابی ظرفیت حافظه کاری و سرعت پردازش استفاده شد.

آزمون تحلیل واریانس مختلط با اندازه گیری های مکرر نشان داد که افراد مبتلا به PTSD در تمام حالات تکلیف ظرفیت حافظه کاری به صورت معنادار کندتر از گروه Non-PTSD واکنش نشان میدهند. همچنین آزمون همبستگی پیرسون همبستگی منفی معنادار میان علایم مرتبط با بیش تحریک پذیری و اجتناب و سرعت واکنش پاسخ های صحیح در کوشش های دارای تصاویر تصادف و همچنین همبتگی مثبت معنادار میان علایم مرتبط با افکار مزاحم و سرعت واکنش پاسخ های صحیح در کوشش های داری تصویر برفک وجود دارد.

بر اساس نتایج بدست آمده به نظر میرسد که مواجه با تصاویر مبهم (برفک) با افزایش افکار مزاحم منجر به کاهش کارآمدی شناختی در مبتلایان به PTSD می گردد و نیاز به بررسی بیشتر در مطالعات آینده دارد.