بررسی میزان حساسیت پنبه و ذرت به بقایای شبیه سازی شده علف‏کش ایمازتاپیر

به منظور بررسی بقایای علف‎کش ایمازتاپیر (پرسوییت 10 درصد SL) در خاک بر پنبه و ذرت، آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در گلخانه دانشکده کشاورزی دانشگاه گنبد کاووس اجرا شد. در این آزمایش، یازده غلظت‎ علف‎کش ایمازتاپیر معادل صفر، یک، پنج، 10، 15، 20، 30، 40،50، 75 و 100 درصد مقدار توصیه شده علف‎کش که به ترتیب معادل صفر، 5/4، 23، 45، 68، 91، 140، 180، 230، 340 و 450 میکروگرم در کیلوگرم خاک می‏باشد، روی گیاهان زراعی ذرت و پنبه  به کار برده شد و وزن خشک ریشه و ساقه گیاهان زراعی مورد نظر، ارتفاع، طول ریشه و سطح برگ نیز در انتهای آزمایش اندازه گیری شدند. در برازش داده‎ها، از منحنی‎های لگاریتم لجستیک سه و چهار پارامتره استفاده شد. نتایج نشان داد که تقریبا در همه داده‏های مورد بررسی، منحنی سه پارامتره، برازش مناسبی نشان داد. در برازش جداگانه داده‏ها، همواره بقایای علف‎کش‎ ایمازتاپیر، زیست توده خشک ساقه و ریشه گیاهان زراعی پنبه و ذرت را کاهش داد به‎طوری که برای کاهش 50 درصدی وزن خشک ساقه پنبه و ذرت، به ترتیب4-10×2/1 و 4-10×1 گرم ماده موثره ایمازتاپیر در کیلوگرم خاک لازم بود. همچنین جهت کاهش 50 درصدی وزن خشک ریشه پنبه و ذرت، به ترتیب به 4-10×3 و 4-10×15/1 گرم ماده موثره ایمازتاپیر در کیلوگرم خاک نیاز بود. در مجموع، نتایج حاصل از برازش دوگانه داده‏ها نشان داد که همواره ریشه و ساقه ذرت در مقایسه با پنبه، حساسیت بیشتری به بقایای علف کش ایمازتاپیر بروز داد. ارتفاع، طول ریشه و سطح برگ با افزایش بقایای علف‎کش ایمازتاپیر کاهش یافت.