مقایسه تغییرات متابولیکی بازیکنان مرکزی و پیرامونی در مسابقه بسکتبال با استفاده از متابولومیکس

در سال های اخیر پژوهشگران نشان داده اند بهترین روش تمرین، الگوبرداری از مسابقه است. از سوی دیگر، در بسکتبال پست های گوناگونی وجود دارد که نیازهای فیزیولوژیایی و تمرینی متفاوتی دارند. بنابراین، در این پژوهش تغییرات متابولیکی بازیکنان مرکزی و پیرامونی در یک مسابقه بسکتبال بررسی شده است. بدین منظور 5 بازیکن اصلی 14 تیم حاضر در مسابقات لیگ زیر 23 سال، ملی یا لیگ برتر سال 1396 به عنوان آزمودنی انتخاب شدند. نمونه های بزاق این بازیکنان پس از 40 دقیقه مسابقه بسکتبال (با توجه به قوانین FIBA) گرفته شد و با استفاده از روش متابولومیکس مقایسه شدند. از دستگاه HNMR برای انجام متابولومیکس و از نرم افزارهای مسترنوا و متابوانالیست برای آنالیز داده ها استفاده شد. آزمون های PCA و PLSDA نیز به عنوان آزمون های آماری استفاده شدند. نتایج نشان داد متابولیت های تورین، سوکسینیک اسید، سیتریک اسید و گلیسرول در بازیکنان پیرامونی و لاکتات و آلانین در بازیکنان مرکزی زیادتر است. ازاین رو می توان نتیجه گرفت تکیه بازیکنان پیرامونی بر مسیرهای هوازی و بازیکنان مرکزی بر مسیرهای بی هوازی زیادتر است. همچنین به نظر می رسد تولید گونه های فعال اکسیژن در بازیکنان پیرامونی زیادتر است.