کهن الگوی فردیت در رمان چهل سالگی با رویکرد کهن الگویی- اسطوره ای

کارل گوستاو یونگ، روان شناس سوییسی، بنیان گذار «روان شناسی تحلیلی» است. او برخلاف فروید، رشد شخصیت را به کودکی محدود نمی داند، بلکه معتقد است این تعالی در سراسر عمر انسان ممکن است نمود یابد؛ اگرچه هدف های نیمه دوم زندگی، با نیمه اول آن متفاوت است. از آمال نیمه دوم زندگی، می توان دست یابی به «فردیت»را نام برد. در این جستار با بهره گیری از روان شناسی تحلیلی کارل گوستاو یونگ به خوانشی بینارشته ای از رمان چهل سالگیبه قلم ناهید طباطبایی پرداخته ایم تا براساس دیدگاه های این روان شناس سوییسی، سفر شخصیت اصلی را به سوی تکامل و رسیدن به فردیت در آن به اثبات برسانیم. شخصیت اصلی رمان چهل سالگی، شخصیتی پویاست. او برای رسیدن به فردیت، سفری را آغاز می کند که وی را از ناخودآگاهی به شناخت «خود» می کشاند. این شخصیت با کنارآمدن با «سایه» های نهانی و اتحاد با «آنیموس» خود، به کمک راهنمایی های «پیر فرزانه»، تمام تعارضات درونی خود را حل می کند و درنهایت، سفر را با موفقیت به پایان می رساند. بدین ترتیب، او علاوه بر گذر از بحران میان سالی، به شناخت خود واقعی خویش نیز دست می یابد.