بررسی تطبیقی آرا آیت الله سبحانی و علامه طباطبایی و طنطاوی در موضوع جهان شمولی خطابات قرآنی

قرآن کتابی است جهانی و همه انسان ها مخاطب آن است. نداها و خطاب هایش، هیچ‏گونه رنگ و بوی نژادی، منطقه‏ای و طبقاتی ندارد. قرآن از همان آغاز، جهانی بودن رسالت رسول خدا(صلی الله علیه وآله وسلم) را اعلام کرد؛ رسالتی که همه مکان ها را در برمی‏گیرد و در همه زمان ها ماندگار می‏ماند و همه امور انسان ها را شامل می‏شود. با توجه به کتاب «مفاهیم القرآن» و «منشور جاوید» که از اولین تفسیرهای موضوعی قرآن کریم به زبان فارسی است و تفسیر ترتیبی «منیه الطالبین فی تفسیر القرآن المبین» و کتاب های دیگر قرآنی؛ می توان به اهمیت بررسی دیدگاه مفسر گرانقدر آیت الله جعفر سبحانی در خصوص جهانی بودن قرآن و پاسخ به پندارهای منطقه ای بودن این کتاب الهی پی برد. نوشتار پیش رو، پندارهای منطقه ای بودن قرآن کریم و جهان شمول نبودن معارف آن را با نگاهی به پاسخ های آیت الله سبحانی و با رویکرد تطبیقی دیدگاه علامه طباطبایی و دکتر طنطاوی که بر تفسیر اثرگذار بودند؛ بررسی می شود تا این حقیقت بر همگان روشن گردد که آیات قرآن کریم و سیره رسول خدا(صلی الله علیه وآله وسلم) در رساندن معارف قرآنی به ایران، روم، حبشه و غیره، گویاترین دلیل بر فراگیری و جهانی بودن قرآن است.