نظریه شبکه های سیاستی: رهیافتی برای تبیین مشکلات ساختار نهادی سیاست گذاری علم و فناوری در جهوری اسلامی ایران

به رغم پیشرفت علم و فناوری ایران پس از انقلاب اسلامی؛ نظام علمی و فناوری اکنون در ایران با مشکلاتی جدی به ویژه در کارکرد سیاست گذاری مواجه است. هدف پژوهش، مبتنی بر پارادایم تفسیری و روش فراترکیب، نشان دادن این مدعا است که نظریه شبکه های سیاستی، رهیافت مناسبی برای تبیین مشکلات ساختار نهادی سیاست گذاری علم و فناوری در ایران است. یافته های پژوهش دو مشکل جدی را در این باره نشان می دهد: مشکلات متناظر با نهادهای سیاست گذار و مشکلات متناظر با تعاملات بین آنها. بدین ترتیب نظریه شبکه های سیاستی به عنوان نظریه ای که بر اهمیت نقش «بازیگران سیاستی» و «تعاملات آنها» تاکید می ورزد، می تواند راهکار مناسبی برای برون رفت از مشکلات یادشده باشد. بنابراین از یک سو به سیاست گذاران توصیه می شود بیش از پیش به تعاملات نهادهای سیاست گذاری علم و فناوری توجه و از سوی دیگر به پژوهشگران توصیه می شود برنامه های پژوهشی ویژه ای برای حل این مسئله آغاز کنند.