اثر کشت مخلوط سویا، بادرشبو و ارزن بر صفات رشدی و عملکرد چغندرقند (Beta vulgaris L.)

بررسی اثرات کشت مخلوط سویا، بادرشبو و ارزن بر ویژگی های رشدی و عملکرد کمی سه رقم چغندرقند از اهداف این آزمایش می باشند.

آزمایش به صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با 12 تیمار در سه تکرار در سال های 1395 و 1396 در شهرستان خوی اجرا گردید. فاکتور اول شامل ارقام چغندرقند (Kevin، Ghazira و Vaclav (و فاکتور دوم شامل الگوی کشت خالص چغندرقند و کشت مخلوط چغندرقند با هر یک از گیاهان  سویا، بادرشبو و ارزن با نسبت50 :50 بودند.

نتایج نشان داد که بیشترین عیار قند (82/15 درصد)،  عملکرد ریشه (40/100 تن در هکتار) و شکر خالص (48/13 تن در هکتار) در سطح اشغالی از مخلوط چغندرقند و بادرشبو حاصل گردید و کمینه عیارقند (37/15 درصد) از مخلوط چغندرقند و ارزن، و عملکرد ریشه (39/47 تن در هکتار) و شکر خالص (13/6 تن در هکتار) در سطح اشغالی از مخلوط چغندرقند و سویا حاصل گردید. بیشترین نسبت برابری زمین (27/1) به الگوهای کشت مخلوط چغندرقند و سویا در سال 1395، و کمترین آن (03/1) به مخلوط چغندرقند رقم Kevin و سویا در سال 1396 اختصاص داشت. در سال 1396 بیشترین نسبت برابری زمین (21/1) از کشت مخلوط چغندرقند رقم Vaclav و بادرشبو حاصل شد.

با توجه به نتایج عملکرد ریشه، عیار قند، عملکرد شکر خالص و نسبت برابری زمین، کشت مخلوط چغندر قند با بادرشبو جایگزین مناسبی برای کشت خالص چغندر قند در تولید پایدار این گیاه می باشد.