مرگ باوری در آثار ساموئل بکت

از کنش های غالب شخصیت های آثار سامویل بکت «مرگ پیشگی» یا «مرگ باوری» است. آنها یا در انتظار مرگ هستند و یا خودکشی می کنند. این شخصیت ها که از ادامه زندگی در جامعه مدرن دلسرد و مایوس گشته اند، برای رهایی از بحران عمیق زندگی، مرگ را ترجیح داده اند. توجه به مرگ از عصر تراژدی های یونان باستان تا به امروز، بن مایه آثار بسیاری از نویسندگان، شعرا و فلاسفه بوده است. از جمله آنها می توان به مولوی شاعر، فیلسوف و عارف نام آشنای ایرانی اشاره داشت. با استفاده از نظام فکری مولوی در خصوص مرگ، ابتدا این مسئله مورد بررسی قرار خواهد گرفت سپس مرگ باوری در در دو فرهنگ شرق و غرب ارزیابی شده و روشن خواهد شد مرگ باوری در آثار بکت چه کنش و ماهیتی دارد؟  دلیل خودکشی و مرگ باوری شخصیت های آثار بکت چیست؟ آیا قصد بکت ترویج مرگ و نیستی است یا وی هدفی سازنده تر را در زندگی بشر دنبال می کند؟ مسلما توجه به یافته ها و باورهای مخاطب در ایران  از جمله تاثیری که شخصیت هایی چون مولانا در نظم فکری مردم ایران دارند می تواند به درک عمیق آثار بکت در فرهنگ نمایش ایران منجر شود. بر این اساس روش تحقیق این پژوهش تحلیلی توصیفی خواهد بود.