سفرنامه ها و سفرنامه نویسان دوره صفویه

با به قدرت رسیدن حکومت صفویه در ایران به تدریج حدود و ثغور کشور مشخص شده و گستره جغرافیایی ایران بعد از سده ها تحت سلطه یک حکومت واحد قرار گرفت. حکومت صفوی با ایجاد امنیت در سرزمین ها و راه های تجاری و رسمی نمودن مذهب شیعه در کشور، توانست مردم ایران را مجددا در زیر چتر یک پرچم واحد و مشترک جمع کند. در این دوره به دلیل گسترش ارتباطات سیاسی و تجاری میان ایران و سایر کشورها، حضور سفیران خارجی در کشور گسترش یافته و سفرنامه های زیادی از سیاحانی مانند برادران شرلی، شاردن، تاورنیه و کمپفر به جای مانده است. پژوهش حاضر تلاش دارد تا با روش توصیفی- تحلیلی به بررسی سفرنامه های موجود در این دوره پرداخته و شرح حال نویسندگان این سفرنامه ها، دلایل حضور آنان در ایران و نکات حایز اهمیت در سفرنامه ایشان را مورد ارزیابی و واکاوی قرار دهد. آن طور که از بررسی های پژوهش حاضر برمی آید اهداف سیاسی و تجاری از مهمترین دلایل حضور سیاحان دوره صفوی به ایران بوده است