میزان بروز فیستول پانکراس پس از پانکراتیکودئودنکتومی بر اساس درن سمت چپ و راست در بیماران تحت عمل جراحی Whipple و عوامل مؤثر بر بروز آن

با توجه به اهمیت تشخیص به موقع فیستول پانکراس در بیماران تحت عمل جراحی پانکراتیکودیونکتومی، این مطالعه با هدف بررسی ارتباط بین تعبیه ی دو درن پس از عمل پانکراتیکودیونکتومی در تشخیص سریع تر فیستول پانکراس از طریق اندازه گیری سطح آمیلاز درن ها انجام شد.

در این مطالعه ی مقطعی، بیمارانی که طی سال های 96-1395 در بیمارستان الزهرای (س) اصفهان تحت عمل پانکراتیکودیونکتومی قرار گرفته بودند و طبق نظر جراح، برای آن ها دو درن راست و چپ تعبیه شده بود، به مدت یک سال تحت پی گیری قرار گرفتند و میزان بروز فیستول پانکراس با بررسی سطح آمیلاز ترشحات درن راست و چپ، بررسی گردید.

بر حسب معیار International Study Group for Pancreatic Surgery (ISGPF)، از 111 بیمار تحت عمل، 41 بیمار (9/36 درصد) مبتلا به فیستول پانکراس بودند. بر اساس سطح آمیلاز درن راست و چپ، به ترتیب 0/61 و 5/58 درصد، مبتلا به فیستول پانکراس بودند. همچنین، نوع فیستول بر حسب درن راست در 21 مورد (0/84 درصد) نوع A و در 4 مورد (0/16 درصد) نوع B بود. بر اساس درن چپ نیز 21 مورد (5/87 درصد) نوع A و 3 مورد (5/12 درصد) نوع B بود. نوع فیستول بر حسب ترشحات درن راست و چپ اختلاف معنی داری نداشت (640/0 = P).

بر اساس یافته های این مطالعه، اندازه گیری آمیلاز هر دو درن راست و چپ می تواند تا حد قابل قبولی به تشخیص زودرس فیستول پانکراس و نوع فیستول بینجامد، اما تفاوتی بین تعبیه ی دو درن در سمت راست و چپ با تعبیه ی تنها یک درن، مشاهده نشد.