اثر هشت هفته تمرین تناوبی شدید (HIIT) و مصرف کافئین بر سطوح پلاسمایی IL-2 و IL-4 موش های صحرایی نر دیابتی

سایتوکاین ها از عوامل مرتبط با سیستم ایمنی هستند. تولید سایتوکاین های پیش التهابی در بیماران دیابتی افزایش می یابد و با انجام تمرینات شدید ورزشی نیز تحت تاثیر قرار می گیرد. پژوهش حاضر به بررسی پاسخ شاخص پیش التهابی اینترلوکین 2 (IL-2) و شاخص ضدالتهابی اینترلوکین 4 (IL-4) به یک دوره تمرین تناوبی شدید (HIIT) و مصرف کافیین در رت های دیابتی شده با استرپتوزوتوسین (STZ) می پردازد.

در یک مطالعه ی حیوانی بالینی-مداخله ای 50 سر موش صحرایی نر به 5 گروه مساوی کنترل (C)، دیابت (D)، دیابت با مکمل (D+Ca)، دیابت با تمرین (D+T)، دیابت با مکمل و تمرین (D+Ca+T)) تقسیم شدند. برنامه ی تمرین شامل 8 هفته و هفته ای 5 جلسه (6 تا 12 وهله ی 2 دقیقه ای با شدت 90 -85 درصد سرعت ماکسیمم) بود که هر هفته پنج روز mg/kg70 کافیین به صورت هیدراته تزریق شد. 48 ساعت پس از آخرین جلسه ی تمرینی، فاکتورهای ایمونولوژیک سرم شامل IL-2 و IL-4 اندازه گیری شدند. تحلیل آماری متغیرها با آزمون هایOne-way و ANOVA  و Tukey در سطح معناداری (P<0.05.) انجام گردید.

 نتایج تحقیق نشان داد که گروه D+Ca به طور معناداری دارای کمترین میانگین غلظت IL2 نسبت به گروه D بود (001/0=p). IL-4 بیشترین غلظت را در دو گروه D+Ca و D+Ca+T داشت (001/0=p). ولی این تفاوت ها در دو بین گروه D+T و D+Ca+T نسبت به هم معنادار نبود (67/0=p).

 به نظر می رسد کافیین بر بهبود وضعیت IL-2 و IL-4 در رت های مبتلابه دیابت ناشی از استرپتوزوتوسین نقشی موثر دارد ولی تمرینات HIITدر این مورد موثر نیست.