بررسی میزان شیوع سلای خالی

سندرم سلای خالی Empty sella syndrome (ESS) یک یافته نورولوژیکی یا پاتولوژیکی است که در آن سلا تورسیکا، خالی از بافت هیپوفیز بوده و فضای ساب آراکنویید به درون سلا تورسیکا گسترش پیدا می کند که به دو شکل اولیه یا ثانویه و همچنین جزیی و کامل می باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی میزان شیوع سندرم سلای خالی انجام شده است.

پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی-تحلیلی گذشته نگر است که در آن تمامی بیماران مراجعه کننده به بیمارستان امام علی (ع) زاهدان برای انجام تصویربرداری الکترومغناطیس از مغز (1856 نفر) با نمونه گیری تمام شماری در شش ماهه ابتدایی سال 1397 به صورت مقطعی مورد بررسی قرار گرفتند. معیارهای ورود به مطالعه شامل، عدم وجود مشکل شناخته شده دیگر در سیستم عصبی مرکزی و بیماری زمینه ای همزمان توجیه کننده بود. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ای متشکل از متغیرهای جمعیت شناختی و متغیرهای مربوط به اختلال سلای خالی بود.

نتایج پژوهش حاضر نشان داد که میزان شیوع سلای خالی 2/8% با میانگین سنی 51/12±02/37 سال بود. 4/66% از بیماران زن بودند. میزان شیوع سندرم سلای خالی اولیه 9/78% با میانگین سنی 26/11±51/34 بود. 7/71% از بیماران دارای سلای خالی جزیی بودند. بین میانگین سنی و جنسیت بیماران مبتلا به سلای خالی و سالم اختلاف آماری معنادار وجود داشت (008/0=P) و (0001/0>P). بین میانگین سنی بیماران مبتلا به سلای خالی و نوع سلای خالی اختلاف آماری معنادار وجود داشت (0001/0>P).

یافته های مطالعه حاضر نشان دهنده شیوع کلی به نسبت پایین سندرم سلای خالی در بیماران مراجعه کننده بود.