تحلیل جامعه شناختی الگوهای فرزندپروری و تاثیر آن در پیشگیری از وقوع جرم (مورد مطالعه: مددجویان زندان زاهدان)

خانواده اولین محیط تربیتی رشد کودک است و با اینکه در طول زمان بسیاری از کارکردهای خود را به نهادهای مختلف اجتماعی محول نموده اما هیچ نهادی تا کنون نتوانسته است مهم ترین کارکرد های آن را به طور کامل عهده دار شود. هدف این تحقیق شناسایی ساختارو الگوهای روابطی خانواده های زندانیان زندان زاهدان است. محققان بر این باورند که الگوهای روابطی والدین و فرزندان در ساختار خانواده، عاملی موثر در گرایش به بزهکاری اجتماعی می باشد. هدف، شناسایی نقش کیفیت پیوند ها و ساختارخانوادگی، نظارت والدین، تاثیرات والد - همسالان به عنوان متغیر های موثر در پیشگیری اولیه از ارتکاب بزهکاری است. پژوهش به صورت پیمایشی و با استفاده از پرسشنامه استاندارد، همراه با مصاحبه انجام شده است. جامعه آماری، زندانیان زندان زاهدان می باشد که با استفاده از جدول مورگان 341 نفر به عنوان نمونه و با روش نمونه گیری طبقه ای انتخاب شده اند. به طور عمده از نظریه های کنترل اجتماعی، شیوه های فرزند پروری و الگوی کویرنر و فیتز پاتریک استفاده شده است. یافته های این پ‍‍ژوهش نشان میدهدکه 40 درصد مجرمان متعلق به خانواده هایی با الگوی مساحمه گر یا بی توجه و 34 درصد آن ها به الگوی والدین مستبد تعلق داشته اند. کمبود محبت ازطرف والدین، رانده شدن و طرد از خانواده، تحقیر و سرزنش والدین و الگوهای اشتغال و میزان درآمد ماهیانه ارتباط مستقیم و معنی داری با گرایش به ارتکاب جرم در بین مددجویان زندان زاهدان داشته است. نتایج نشان داد اختلال در کاردکردهای خانواده از قبیل اعتیاد والدین، ضعف هم حضوری والدین، طلاق و نزاع های دایمی و ضعف در کنترل اجتماعی از سوی والدین جز مهمترین عوامل خانوادگی هستند که گرایش به جرم را در افراد تسهیل می نماید. از آنجا که آسیب های اجتماعی در صورت فراگیر شدن تبدیل به مسئله اجتماعی می گردد و مسایل اجتماعی به نوبه خود تهدید کننده امنیت اجتماعی و روانی جامعه در سطح کلان و خانواده ها و افراد در سطوح خرد می باشد بنابراین شایسته است با توجه به رویکرد پیشگیری مدار عوامل موثر در بروز آسیب های اجتماعی شناسایی و نسبت به رفع آنها اقدام شود.