بررسی زاویه دید در داستان حضرت مریم (س) بر اساس الگوی وجهی روایی پاول سیمپسون

در قرآن مجید از شخصیت های مختلفی سخن به میان آمده که یکی از آنها، حضرت مریم (س) است. هدف از این نوشتار، بررسی و تجزیه و تحلیل زبان شناختی زاویه دید در داستان مریم (س) بر اساس مدل پیشنهادی پاول سیمپسون است؛ زبان شناسی که در سبک شناسی، مولفه های دقیقی برای بررسی داستان ذکر کرده است. نتایج نشان از آن دارد که راوی در 29 مورد، از نوع سوم شخص بازتاب گر است و افکار، عقاید و احساسات و افعال شخصیت های داستان را شرح می دهد و در چهار مورد، راوی اول شخص و دخیل در داستان می باشد و به یاری شخصیت های داستان می آید. براساس محور دوم تقسیم بندی سیمپسون، وجهیت غالب در متن، مثبت است که نشان از دیدگاه قاطع و مطمین راوی در مورد واقعیت توحید و اخلاص و نتایج و دستاوردهای ناب آن دارد. ابزارهای زبان شناختی به کار رفته در این وجه عبارتند از: فعل ها و واژه های مبنی بر وجهیت مثبت مثل فعل های دعایی، امری، ادات تاکید، جملات بیان کننده عقیده و جملات تعمیم دهنده. تفکر غالب در زبان متن روایی، بریدن حضرت مریم (س) از دنیا و پیوستن به ملکوت الهی و زندگی در محیط هایی مثل محراب و سرزمینی دور است که نشان از وابستگی شدید به خداوند، دل بریدن از غیر او و نیز معجزاتی که در اثر این ارتباط خالصانه اتفاق می افتد، دارد؛ هرچند در مواردی، وجهیت منفی از جانب برخی از شخصیت ها مانند قوم یهود، در زبان متن روایی قابل مشاهده است.