طرح الگوی تعامل ناجا با قوای سه گانه در حوزه پیشگیری از جرم

هدف از پژوهش حاضر طراحی الگوی تعامل نیروی انتظامی با قوای سه گانه در حوزه پیشگیری از جرم بود. روش پژوهش توصیفی از نوع تحلیلی است. در جهان امروزی پیشگیری از جرم که با هدف کاهش فرصت ها و انگیزه های مجرمانه انجام می پذیرد، اهمیت بسیاری یافته است؛ زیرا ارتکاب جرم و بزه از راه های مختلف صورت می گیرد و پیچیدگی و گستردگی خاصی پیدا کرده که کشف آن زمان زیاد و هزینه های گزافی در پی خواهد داشت. تعامل نیروی انتظامی با قوای سه گانه در حوزه پیشگیری از جرم از عوامل مهمی محسوب می شود که می تواند امنیت اجتماعی را برای اقشار مختلف جامعه به ارمغان بیاورد. هرچند وظیفه پیشگیری از جرم مطابق با بند 5 اصل 156 قانون اساسی ایران (اقدام مناسب برای پیشگیری از جرم و اصلاح مجرمین) بر عهده قوه قضاییه نهاده شده است، اما متولی بودن قوه قضاییه در پیشگیری از جرم به معنای نقش نداشتن دیگر سازمان ها و نهادها نمی باشد، بلکه دیگر سازمان ها و نهادها به عنوان ابزار قوه قضاییه برای پیشگیری از جرم محسوب می شوند. لذا علت واگذاری این مهم به قوه قضاییه شاید به این دلیل باشد که مهم ترین ارگانی که به علل و عوامل و مولفه های جرم می تواند وقوف داشته باشد قوه قضاییه است. پیشگیری از وقوع جرم مستلزم ایجاد سازوکارها و تدارک اقدام هایی است که با مشارکت نیروی انتظامی، نهادها، قوای سه گانه، موسسه های مامور به خدمت عمومی و شهرداری ها، رسانه و... تامین می شود، بدین جهت در سایه ایجاد معاونت پیشگیری در قوه قضاییه ضمن برنامه ریزی و روشمند ساختن اقدام های آتی، نقش دیگر نهادها را نباید از یاد برد و باید پذیرفت که منظور قانون اساسی در وا نهادن وظیفه پیشگیری بر عهده قوه قضاییه، مدیریت آن به جهت تحقق و ارتباط موضوع با این قوه می‎باشد و بی شک دستگاه قضایی در پیشگیری از وقوع بزه از مشارکت دیگر نهادها، در حد وظیفه واگذارشده به آن ها و به اشکال مختلف بی نیاز نیست.