مقایسه روش های FAO، USDA و FRWMO در تهیه نقشه قابلیت اراضی حوزه آبخیز گلازچای اشنویه

ارزیابی قابلیت های کاربری اراضی مبتنی بر شرایط منطقه برای کاهش اثرات انسانی بر منابع طبیعی و شناسایی کاربری های متناسب ضروری است. حال آن که انتخاب شیوه مناسب بررسی قابلیت اراضی در مقیاس حوزه آبخیز کم تر مورد توجه قرار گرفته است. از این رو مطالعه حاضر با هدف کاربست و اعتبارسنجی سه روش سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد (FAO)، وزارت کشاورزی ایالات متحده امریکا (USDA) و سازمان جنگل ها، مراتع و آبخیزداری کشور (FRWMO) در ارزیابی قابلیت اراضی حوزه آبخیز گلازچای اشنویه در آذربایجان غربی انجام شد. بر همین اساس با استفاده از داده های موجود و تهیه 122 نمونه خاک و هم چنین ویژگی های توپوگرافی و هواشناسی، نقشه معیارهای مختلف و بر اساس استانداردهای ذکر شده در سه روش مذکور قابلیت اراضی برای آبخیز مطالعاتی تهیه شد. نتایج نشان داد بیش ترین تغییرات مطلق در مدل FRWMO با مساحت 6682 هکتار و کم ترین تغییرات مطلق نیز در مدل FAOبا مساحت 5656 هکتار بوده است. از طرفی دیگر بیش ترین عدم تطابق کاربری فعلی با قابلیت اراضی در روش FRWMO با شاخص Kappa 64/0 بود که به دلیل اعمال شیب های زیاد برای کاربری های کشاورزی و باغی است. بنابراین توصیه می شود برنامه ریزی کاربری اراضی با توجه به قابلیت اراضی منطقه و هم چنین در نظر گرفتن شرایط اقتصادی و اجتماعی ذی نفعان آبخیز پس از اعمال تغییرات کاربری، به نحوی انجام شود که رضایت حداکثری همه ذی نفعان را در پی داشته و منجر به پایداری حوزه آبخیز شود.