رابطه سبک های دلبستگی و خودکنترلی با رفتارهای پرخطر دانش آموزان دختر دبیرستان های شهر تهران

هدف از انجام این پژوهش تعیین رابطه سبک های دلبستگی و خودکنترلی با رفتارهای پرخطر دانش آموزان دختر دبیرستان های شهر تهران بود. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر تهران در سال تحصیلی 98-1397 به تعداد 82099 نفر دختر بودند. حجم نمونه 382 نفر از این‏ دانش آموزان بر اساس فرمول کوکران و به شیوه نمونه‏ گیری تصادفی خوشه ای انتخاب و به پرسشنامه های رفتارهای پرخطر نیازی، عباس زاده و سعادتی (1396)، سبک های دلبستگی کولینز و رید (1990) و خودکنترلی تانجی بایومیستر و بونه (2004)، پاسخ دادند. داده‏ های جمع آوری شده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندمتغیره به روش هم زمان تحلیل شد. یافته ها نشان داد که بین سبک های دلبستگی و خودکنترلی با رفتارهای پرخطر رابطه معنی‏ داری وجود دارد (0/01>P). نتایج تحلیل رگرسیون چندمتغیره نیز آشکار کرد که 70% درصد از کل واریانس رفتارهای پرخطر به وسیله سبک های دلبستگی و خودکنترلی تبیین می‏ شود. با توجه به نتایج حاصله از تحقیق حاضر در خصوص قدرت پیش بینی سبک های دلبستگی و خودکنترلی در تغییرات رفتارهای پرخطر دختران نوجوان، پیشنهاد می شود به جهت پیشگیری از رفتارهای پرخطر در نوجوانان دختر، طرح های پژوهشی مداخله ای در خصوص آموزش خودکنترلی به نوجوانان و آشنایی والدین به سبک های دلبستگی و راه های افزایش سبک های ایمن طرح ریزی و اجرا شود.