بهینه سازی خواص پارچه بی بافت با استفاده از نانو بیو مواد به منظور کاربرد در پانسمان زخم

پانسمان ها علاوه بر نقش محافظتی، موجب پیشگیری از عفونت و کمک به فرآیند التیام زخم می شوند. در این تحقیق، تاثیر بهینه سازی خواص پارچه بی بافت سوزن زنی کالندر شده به کمک مواد تکمیلی همچون عسل، آلویه ورا، کیتوسان و نانو نیترات نقره، جهت استفاده در پانسمان زخم بررسی شده است.

ابتدا نمونه پارچه های پلی استر بی بافت سوزن زنی، کالندر گردید و با توجه به ویژگی های فیزیکی مورد انتظار برای مصرف پانسمان، از جمله میزان چروک پذیری، نفوذپذیری هوا و...، نمونه بهینه اولیه از پارچه های بی بافت انتخاب گردید. سپس با بهره گیری از مواد مورد اشاره، عملیات تکمیل ضدباکتری بر روی پارچه بهینه اولیه صورت گرفت. در ادامه، علاوه بر انجام تست سمیت سلولی و ضدباکتری با استفاده از باکتری های استافیلوکوکوس اوریوس و اشریشیاکولی، مجددا آزمون های فیزیکی قبلی بر روی نمونه های تکمیل شده انجام و نهایتا نمونه بهینه پیشنهادی انتخاب گردید.

نتایج نشان داد که نمونه پارچه بی بافت بهینه شده با ترکیبی از چهار محلول نانو نیترات نقره 1%، آلویه ورا 20%، عسل7% و کیتوسان1%، در مقایسه با سایر نمونه های مورد بررسی، خواص مناسب تری را از خود نشان می دهد. ضمنا آزمایشات مرتبط، هیچ گونه سمیت و حساسیت سلولی را برای محلول ها و نمونه های بهینه شده نشان نداد. هم چنین، نتایج حاصل از انجام آزمایش طیف سنج مادون قرمز نیز نشان دهنده ایجاد ارتعاشات کششی هیدروکسیل در عدد موجی 3200-3400 می باشد.

 نمونه پارچه بی بافت سوزن زنی کالندر شده که به کمک ترکیب چهار محلول پیشنهادی، از حیث سمیت سلولی و ضدباکتری بهینه سازی شده است، خواص مورد نظر پانسمان زخم را دارا می باشد.