تاثیر پروتکل تمرینی گیت به عقب بر نیروهای عکس العمل زمین هنگام راه رفتن در افراد مبتلا به استئوآرتریت داخلی زانو

بررسی تاثیر پروتکل تمرینی گیت به عقب بر نیروهای عکس العمل زمین هنگام راه رفتن در افراد مبتلا به استیوآرتریت بخش داخلی زانو.

این تحقیق از نوع نیمه تجربی و آزمایشگاهی بوده که با یک طرح پیش آزمون - پس آزمون در دو گروه کنترل (سالم و بیمار) و یک گروه تجربی مورد بررسی قرار گرفت. آزمودنی ها 21 نفر مرد سالم و 42 نفر مرد بیمار مبتلا به استیوآرتریت داخلی زانو بودند که بر اساس شاخص کلگرن- لورنس و شاخص بصری درد به 2 گروه تجربی و کنترل بیمار تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت شش هفته پروتکل تمرینی گیت به عقب را انجام دادند. حرکت راه رفتن به جلو با استفاده از دو صفحه نیروی kistler و توسط نرم افزارهای Vicon Nexus 1.8.5، Polygon 4.1.2 تحلیل گردید. پس از جمع آوری داده ها از نرم افزار SPSS version 20 و آزمون تحلیل واریانس یک طرفه جهت بررسی اختلاف ها استفاده شد (0/05< p) .

اختلاف معنی داری قبل از تمرین بین نیروهای نیروهای ترمز زننده و جلو برنده، نیروهای عمودی عکس العمل سطح Fz1 (قله اول) و Fz2 (دره) بیماران مبتلا به استیوآرتریت با افراد سالم وجود دارد (0/05< P). اثر تمرین بر نیروهای جلو برنده (021 /0= P قبل & 0/068= P بعد) و ترمز زننده (022 /0= P قبل & 0/077= P بعد) حاکی افزایش میانگین گروه تجربی و عدم تفاوت معنی دار با گروه سالم بعد از تمرین در مقایسه با معنی داری قبل از تمرین داشت. تمرین تاثیری بر نیروهای عمودی عکس العمل سطح نداشت.

 کاهش نیروهای ترمز زننده - جلو برنده و نیروی عمودی عکس العمل سطح Fz1 می تواند بازتابی از درد یا عملکرد بد اندام تحتانی باشد. پروتکل گیت به عقب باعث اثربخشی بر نیروی جلوبرنده - ترمز زننده عکس العمل در گروه تجربی گردیده است.