ترتیب واژگانی: ادغام یا برونی سازی؟

پدیده ترتیب واژگانی و مشتقات گوناگون آن بسیار مورد توجه تیوری زایشی واقع شد، زیرا باید در شناسایی محاسبات دستوری مختلف توضیح داده شود. به همین ترتیب، در چارچوب نظریه حاکمیت و وابستگی، نظریه –X مفهوم فنی خود را براساس ساختار SVO که نظم ذاتی در دستور زبان جهانی است، بنا نهاد. هر چند تیوری زایشی خیلی زود این فرض را تحت تاثیر برنامه مینیمالیستی رد کرد با این فرض که سیستم از نظر ترتیب واژگانی کور است و تنوع چیدمان از دستور جهانی به دست نمی آید، بلکه مشخصه سیستم های شناختی بیرونی است. در حقیقت، ساختارها به صورت آزاد در سیستم محاسباتی ادغام می شوند، سپس با توجه به داده های مختلف ارایه شده در هر آزمایش، آنها در دوره حسی – حرکتی در الگوهای مختلف ظاهر می شوند. در این چارچوب کلی نظری، این کار به منظور بررسی محاسباتی است که باعث ایجاد ترتیب واژگانی در زبان های انسانی می شوند، که روند مولد مفهوم را نشان می دهند، و یک مشکل فنی پیچیده ایجاد می شود که در فرضیات از یک سو محاسبات ادغام را آزاد و از سوی دیگر، پیوند تنوع به فرآیند ارزیابی قابل مقایسه نیست. در حقیقت، از نقطه نظر فنی، متوجه شدیم که در برنامه مینیمالیستی، چیدمان جهانی کلمات اجتناب ناپذیر است، زیرا هر پردازش چیدمان کلمات نیاز به خروج محاسباتی از یک ساختار نحوی آماده دارد.