مطالعه ی نوشتار خودزیست نامه ی آندره ژید در «اگر دانه نمیرد» بر اساس مبانی خودزیست نگاری فیلیپ لوژون: تقابل، واقعیت و تناقض

مقاله ی حاضر بر آن است تا به مطالعه ی نوشتار خودزیست نامه ی آندره ژید (1951-1869) در  اگر دانه نمیرد بپردازد و تقابل بین تناقض و واقعیت را در اعترافات شخصی او آشکار سازد. در واقع، مبانی اتوبیوگرافی (خودزیست نگاری) فیلیپ لوژون به عنوان معیاری مناسب به کار گرفته می شود تا بازآفرینی تصویر خویش و خلق دوباره ی خود (آندره ژید) هدف هر نگاه جستجو گر قرار گیرد: من «متحرک» یا من «واقعی» ؟ این بدان معناست که ژید با اشاره به عبارت حقیقت ثانویه که میل باطنی تلقی می شود، تلاش می کند سرگذشت نویسی خویش را در روایتی مصلحت طلبانه توجیه کند. بدین ترتیب، کاربرد مبانی اتوبیوگرافی لوژون، برای بررسی اگر دانه نمیرد به عنوان اثری دوگانه پیشنهاد می دهیم، به طوری که تناقض و یاواقعیت آن در هویتی پیچیده و نگاهی به گذشته متبلور می شود. تلاش خواهیم کرد در این اثر دیدگاه ژید را در قبال اتوبیوگرافی نشان دهیم و انگیزه های وی را در نقش یک راوی فرصت طلب مشخص نماییم.