مطالعه آزمایشگاهی آبشستگی ناشی از ترکیب جتهای موازی و تاثیر فاصله جتها بر نرخ فرسایش

پروسه آبشستگی در پایین دست سازه های هیدرولیکی یک پدیده پیچیده بوده و پارامترهای زیادی در مقدار آن تاثیرگذار هستند. عدم کنترل این پدیده باعث ایجاد خساراتی به سد و سازه های هیدرولیکی وابسته به آن می شود. در این تحقیق، آبشستگی ناشی از ترکیب جتهای خروجی از سرریز دریچه دار بصورت آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت و ترکیب جتها بصورت مجاور هم و یا با فاصله از هم در داخل حوضچه استغراق و  به بصورت غیر برخوردی آزمایش و بررسی گردید. برای این منظور 25 آزمایش بر روی یک مدل آزمایشگاهی صورت پذیرفته و تاثیر پارامترهای مهمی چون دبی جریان، عدد فرود ذرات بستر، عمق پایاب و چگونگی ترکیب جتها بررسی گردید. نتایج نشان می دهند در دبی مساوی جت ترکیبی خروجی از دو دهانه  غیر مجاور سرریز یا با فاصله، عمق آبشستگی و ارتفاع تل رسوب و طول کمتری را  نسبت به جت خروجی ترکیبی از دو دهانه سرریز مجاور هم یا بدون فاصله دارند. ولی عرض گودال آبشستگی، در حالت ترکیب جتهای خروجی از سرریز در حالت جتهای  غیر همجوار  بیشتر از حالتهای جتهای مجاور می باشد.