حکمرانی خصوصی، با تأکید بر مبانی فلسفی

از دیرباز مفهوم حکومت، مورد توجه پژوهشگران بوده و در دیدگاه های جدید، حکمرانی مفهومی نوپا است که با مبانی خاص خود توانسته در تقابل حکومت، به جایگاه در خور توجهی برسد. حکمرانی خصوصی، گونه ای از انواع حکمرانی است که بر مفهوم بازار آزاد و دیدگاه های اقتصاد نیولیبرالیستی برخاسته از روابط بین الملل تاکید می کند. به این دلیل که بخش خصوصی، در بسیاری از موارد توانسته است عملکرد کاراتری از دولت داشته باشد، توانسته نوع مطلوبتری از اعمال قدرت کثرت گرایی را ایجاد نماید. گرچه حکمرانی خصوصی موجب کاهش مقررات سنتی و افزایش بازیگران غیردولتی شبکه ای شده که موجب تضعیف نقش دولت می شود، اما بر استاندردهای بین المللی ، مشارکت خط مشی گذاری و جامعه مدنی تاکید می کند. در این پژوهش، ضمن توجه به سیر تطور مطالعات حکمرانی خصوصی، به بررسی مبانی فلسفی از دو دیدگاه ایده آل و انتقادی نسبت به حکمرانی خصوصی پرداخته و در نهایت رهنمودهایی به منظور عملی نمودن حکمرانی خصوصی ارایه می دهد.