واکاوی جایگاه تقدیم و تاخیر آیات در روایات تفسیری

رویکرد ادبی به آیات قرآن همواره در همه تفاسیر مطرح بوده و از لوازم جدایی ناپذیر آن محسوب می شود. یکی از علوم وابسته به آن، علوم بلاغی بوده و دانش «تقدیم و تاخیر» از فروع بلاغت به شمار می آید که امامان معصوم فراگیری آن را در کنار دیگر علوم قرآنی سفارش کرده اند.این پژوهش با روش توصیفی _ تحلیلی و با تکیه بر مستندات روایی ایمه؟عهم؟ به تحلیل آیات با رویکرد تقدیم و تاخیر می پردازد و هدف آن تبیین اهمیت این دانش در تفسیر قرآن و واکاوی تاکید ایمه به فراگیری آن در کنار علومی همچون محکم و متشابه می باشد.در پایان پژوهش نتیجه ای که حاصل شد مبین جایگاه تقدیم و تاخیر در تفسیر قرآن است؛ چه پس از بررسی آیاتی از قرآن با محوریت کلام ایمه روشن شد که توجه به تقدیم و تاخیر می تواند به ایجاد حکمی فقهی بینجامد که آن بزرگواران صراحتا بدان اشاره و عمل کرده اند.