ورزش و همگرایی ملی (مطالعه رفتار هواداران باشگاه فوتبال تراکتورسازی تبریز)

فوتبال به منزله پرطرفدارترین رشته ورزشی جهان، بیش از رشته های دیگر محملی برای بروز ملی گرایی ورزشی است. موفقیت تیم های ملی فوتبال در میادین بین المللی منجر به افزایش همگرایی ملی می شود و هر شکست، در میادین جهانی، غرور ملی را جریحه دار می کند. این مقاله به بررسی نقش باشگاه فوتبال تراکتورسازی تبریز در ایجاد همگرایی ملی اختصاص دارد. روش تحقیق ، از نوع روش کیفی و شیوه کار، پدیدارشناسی است که به توصیف واضح دیدگاه مردم از یک پدیده و بیان تجربه زیسته آنها می پردازد. برای انجام این تحقیق، مصاحبه با 60 نفر از هواداران تراکتورسازی انجام گرفته است. شیوه نمونه گیری هدفمند و ادامه تا رسیدن به اشباع نظری بوده است. در این تحقیق، سه تیپ از هواداران تیم تراکتورسازی مورد شناسایی قرار گرفت: هواداران عادی، هواداران پرشور و فعالین قومی. تفسیر هواداران عادی از این تیم در تضاد با همگرایی ملی قرار ندارد، هواداران پرشور به نمادسازی قومی از این باشگاه فوتبال دامن می زنند، اما در نهایت این نمادسازی قومی، در تعارض با همگرایی ملی قرار ندارد، اما فعالین قومی با نمادسازی قومی، به دنبال افزایش زمینه های واگرایی می باشند. هستند