بررسی انتقادی ظرفیت‌های رویکرد تهذیبی در اسلامی‌سازی علوم انسانی، با تأکید بر جامعه‌شناسی

رویکرد تهذیبی با به رسمیت شناختن علم غربی، به دنبال رفع کاستی های آن از طریق تلفیق اندیشه غربی و اندیشه اسلامی است. حمایت از این رویکرد، پذیرش آن به عنوان مقدمه اسلامی سازی حقیقی، و نقد آن، سه گونه مواجهه اندیشمندان معاصر با رویکرد تهذیبی است. اما توجه به عناصر و ابعاد علم، مثل موضوع، مفاهیم، غایت، مسایل، فرضیه ها، نظریه ها و روش از یک سو، و معیارهای مختلف دینی، فرهنگی، تجربی و منطقی برای تهذیب علم مدرن از سوی دیگر، بررسی عمیق تری را موجب می شود که در این پژوهش به انجام رسیده است. امکان پذیر نبودن تهذیب، التقاط، سطحی نگری، توجیه دینی علم، اتخاذ رویکرد سلبی، تکثر نظریه ها و رد شدن تهذیب در جامعه علمی، از نقدهای مهم  بر رویکرد تهذیبی است؛ اما اگر تنها راه اسلامی سازی را تهذیب، و تنها معیار تهذیب را متون دینی ندانیم و از سوی دیگر خواهان تهذیب علوم و نظریه های همسو با اندیشه دینی و نه همه علوم و نظریه های مدرن باشیم، هیچ یک از نقدهای مذکور وارد نخواهد بود. و رویکرد تهذیبی در کنار سایر رویکردهای اسلامی سازی علوم اجتماعی، قابل استفاده خواهد بود.