آنترویی دراماتیک و خود ابهامی در آثار سامویل بکت بارویکرد تیوری آشوب

مسئله خود و هویت در دوران پست مدرنیسم به مشکل وجودی بزرگی برای انسان امروزی تبدیل شده است. روشنفکران زیادی، در تلاش بی وقفه در جستجوی خود واقعی شان به منظور ارایه تصویری واضح از خود روش های متفاوتی را امتحان و دنبال کرده اند. در مسیر برطرف کردن ابهام خود و یا خود ابهامی، سامویل بکت، نمایشنامه نویس برجسته تیاتر آبسورد، از طریق برهم زدن تمام قوانین قبلی نمایشنامه و ایجاد آنتروبی تلاش در حل این مسئله نموده است. در آنتروبی ارتباطی، بشر خود در سطح شخصی به تعامل بامتن می پردازد، تا در این آشفتگی معنایی بتواند خود به تعریف ثابتی از فلسفه وجودی انسان و براساس آنها به ماهیت واقعی خود برسد. ایده آنتروبی برای اولین بار در فلسفه سقراط نمایانگر شد. این عقاید بتدریج در آثار دراماتیک نمایشنامه نویسان یونانی راه یافت و در آنها تراژدی بعنوان نوعی آتروپی یاهمان قانون دوم ترمودینامیک تعریفی جدید پیدا کرد. مفهوم زمان و ارتباط آن با آنتروپی با دستاوردهای نیوتن، کپلر، رنه دکارت و خیلی دیگر از روشنفکران تغییرات شگرفی یافت. این چنین مفاهیم در مقاله بکت در مورد پروست نیز به چشم می خورد. آنچه که بکت به دنبال آن است پیدا کردن تصویری کامل از خود انسان است و او این کار را از طریق تکنیکهایی که در آثار مهمش در انتظار گود و آخربازی بکار گرفته است نشان می دهد و از طریق ایجاد آنتروپی راه را برای رسیدن به خود واقعی آسانتر کرده است. در این تحقیق، تکنیکهای که سامویل بکت در آثار مهمش در انتظار گودو و آخربازی بکار گرفته است با تکیه بر تیوری آشوب نشان داده شده اند تا تلاش او را در ارایه راه حلی برای برطرف نمودن ابهام خود و هویت از طریق ایجاد آخرین حد آنتروبی ارتباطی که در آن انسان تنها رها می شود تا خود پاسخی برای مشکلات وجودی خود بیابد تبیین شده است. از طریق تحلیل محتوای و با تکیه بر کاربرد تیوری آشوب،تحقیق، تلاش بکت در ایجاد نهایت آنتروپی در ساختار و زبان نمایشنامه که از طریق تیاتر سیستم باز ممکن است، نشان داده شده است که او چگونه راه را برای بشر در حل معضلات وجودیش هموار نموده تا انسان پست مدرن بتوانداز میان هجمه بی نظمی و آنتروپی گذر کند تا از بی هویتی و ابهام خود به هویت و ثبات خود برسد که این همان هنر بکت و تیاتر پست مدرن اوست.