اثربخشی آموزش مثبت اندیشی به شیوه گروهی بر سازگاری اجتماعی و کاهش حساسیت بین فردی دانش آموزان دارای اختلال ریاضی

هدف از پژوهش حاضر، اثربخشی آموزش مثبت اندیشی به شیوه گروهی بر سازگاری اجتماعی و کاهش حساسیت بین فردی دانش آموزان دارای اختلال ریاضی بود. این مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان 15-13 سال مبتلا به اختلال ریاضی مراجعه کننده به مراکز آموزشی و بالینی شهر کرج در سال تحصیلی 98-1397 بود. از بین جامعه آماری 30 دانش آموز به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و در ادامه هریک از آن ها به روش تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) جایگزین شدند. ابزار پژوهش شامل آزمون ریاضی کی مت (KMDT)، مقیاس های سازگاری اجتماعی کالیفرنیا (CSAS)، حساسیت بین فردی (IPSM) و آموزش مثبت اندیشی بود. آموزش مثبت اندیشی به صورت 10 جلسه 75 دقیقه ای به گروه آزمایش ارایه شد؛ اما گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. داده های پژوهش با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. نتایج تجزیه وتحلیل یافته های پژوهش در پس آزمون، نشان داد که آموزش مثبت اندیشی در بهبود سازگاری اجتماعی و کاهش حساسیت بین فردی گروه آزمایش موثر بوده است (005/0P<). با توجه به نتایج به دست آمده از این پژوهش، پیشنهاد می شود که آموزش مثبت اندیشی به عنوان یکی از روش های موثر در بهبود سازگاری اجتماعی و کاهش حساسیت بین فردی دانش آموزان با اختلال ریاضی در نظر گرفته شود.